6 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σχολικού Εκφοβισμού

   Ο σχολικός εκφοβισμός ή αλλιώς bullying είναι συχνό φαινόμενο τόσο στη χώρα μας όσο και στις χώρες του εξωτερικού. Πρόκειται για ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση. Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).

Τα κύρια χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού ειναι:

1. πρόθεση από το παιδί - δράστη να βλάψει, να κάνει ζημιά στο παιδί - στόχο – θύματος,

2. έλλειψη συχνά δικαιολογίας για την πράξη

3. επανάληψη της συμπεριφοράς

4. ικανοποίηση που αντλεί ο δράστης από τη βλάβη του θύματος.

   Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του Α.Π.Θ., το 29% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο. Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. 

   Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της μάθησης. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού αρχικά νοιώθουν φόβο, απόγνωση και παρουσιάζουν τάσεις φυγής. Αισθάνονται ότι απειλούνται, τρομάζουν, αρνούνται να πάνε σχολείο και παρουσιάζουν συμπτώματα σχολικής φοβίας. Μπορεί επίσης να γίνουν επιθετικά και νευρικά, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τα ίδια τα παιδιά-θύματα μπορούν να γίνουν θύτες σε άλλα παιδιά ή στα αδέρφια τους στο σπίτι.

Πηγή:Σχολικός εκφοβισμός - Βικιπαίδεια

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

   Το φαινόμενο αυτό δε θα μπορούσε να παραλειφθεί μια τέτοια μέρα από το νηπιαγωγείο μας. Διαβάσαμε λοιπόν στο κλασσικό τμήμα μια τρυφερή ιστορία με τον Τίτο το σκαντζοχοιράκι, που όταν ξύπνησε από τη χειμερία νάρκη ήταν μοναχικό και απόμακρο και στο τέλος οι φίλοι του το βοηθούν να καταλάβει ότι όταν έχουμε ένα πρόβλημα πρέπει ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ.
   Στο ολοήμερο τμήμα αντίστοιχα ακούσαμε δύο πολύ ευαίσθητες ιστοριούλες "Τα μπαλόνια της φιλίας" και "Η Μόνα σε καινούριο σχολείο" 

Μικρός Αναγνώστης - Να σου πω μία ιστορία

http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip_ekfovismos/Default.html

   Ακολούθησε συζήτηση ώστε να καταλάβουμε τι είναι σχολικός εκφοβισμός και τι πρέπει να κάνουμε αν ποτέ αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση. Μπήκαμε στη θέση των θυμάτων και προσπαθήσαμε για ακόμη μία φορά να κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα του καθενός από μας ώστε να μη βρεθούμε και στη θέση του θύτη.

  Αποφασίσαμε λοιπόν να φωνάξουμε κατά της βίας στα σχολεία και το κάθε τμήμα με τον τρόπο του έστειλε το δικό του μήνυμα. Οι μεν φτιάξαμε αλατοζύμη και μ΄αυτήν πλάσαμε τον Τίτο μας, 

και οι δε φτιάξαμε μια αφίσα με το σύνθημά μας!

Και για το τέλος ακούσαμε και δραματοποιήσαμε το υπέροχο τραγούδι των Locomondo: "Χέρια σαν κι αυτά". Και κάπως έτσι, με μια μεγάλη αγκαλιά, μας έμεινε ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη και μια ελπίδα...